بازی روزگار

هر چقدر هم که اهل تدبیر و تاکتیک باشید این بازی ، بازی شانس است و برنده آن را شانس تعیین می کند نه درایت و آی کیوی شما، پس بهتر است توانایی های خود را فراموش کرده و خوب "تاس انداختن" را از با تجربه ترها یاد بگیرید که قلق خاصی دارد و به مهارتی فراوان نیاز دارد. این را بدانید و بپذیرید که آمادگی شما قبل از بازی برنده شدنتان را تضمین نخواهد کرد. یادآوری می کنم که اینجا خانه شانس است و از آنجا که -اگر تقلبی در کار نباشد- همه در برابر شانس برابر هستند می بینیم که شانس ماهیتی عدالت محور دارد. در این بازی ممکن است شما یک شبه راه صدساله را بروید یا در صد سال هم نتوانید راه یک شب را طی کنید.
قبل از هر چیز باید همیشه در صفحه (صحنه) حاضر باشید چون شرط اول برد ، حضور در صحنه است. توجه داشته باشید کسی که در صفحه نیست البته نباید انتظار برنده شدن داشته باشد . او تازه باید خیلی خوش شانس باشد که کسی حقش یا هر چیز دیگری را کف دستش نمی گذارد. با حضور در صحنه جایگاهی به شما داده می شود ، جایگاهی که چندان مناسب نیست زیرا فقط یک عدد است و همواره اعداد بیشتری از آن وجود دارد. از آنجا که تعداد جایگاه های مناسب همیشه کمتر از تعداد متقاضیان آن است بحث رقابت مطرح می شود. در این بازی بالا رفتن یکی با پایین آمدن دیگری معنی پیدا می کند و شما هنگامی جایگاه خوبی خواهید داشت که دیگران جایگاه بدی داشته باشند.
به آن نردبان ها نگاه کنید! با اینکه می توان از نردبان پایین هم آمد اما اصلاً آنها برای بالا رفتن ساخته می شوند (مثلاً برای بالا رفتن از دیوار یک سفارتخانه یا هر جای دیگر) چنین بالا رفتنی شانس پیروزی را برای شما افزایش خواهد داد اما همان زمان که آن بالا هستید یادتان باشد که صحنه بازی ، " ورق پاره ای بیش نیست " و ممکن است هر لحظه ناگهان این ورق برگردد یا تقلبی از آب در بیاید (می دانید که این روزها جعل کردن یک ورق پاره کار ساده ای است) آن وقت است که سرنوشت شما را در این بازی اژدهای بی رحمی رقم خواهد زد که در انتظار است تا شما را به همان جایی بفرستد که لیاقتش را دارید.
اما این بازی هم مثل همه بازیهای دیگر بالاخره تمام می شود و به تاریخ می پیوندد. در این بازی هم مثل اغلب بازیها چگونه بردن کمتر از خود بردن -دست کم قبل از پیوستن به تاریخ- اهمیت دارد.
برنده باشید.


*یکی نیست بگوید تو که اهل این بازی ها نیستی چرا این مطلب را می نویسی؟
* آنهایی که فکر می کنند این یک مطلب سیاسی است سخت در اشتباهند. این یک مطلب سیاسی نیست.