موفقیت

چند سال پیش به وسیله یکی از دوستان که سخنرانNLP بوده - و هنوز هم هست - با بحث روانشناسی از نوع روانشناسی موفقیت آشنا شدم. اخیراً این آشنایی به خاطر پیدا کردن دوستی دیگر که او هم در زمینه روانشناسی موفقیت می نویسد و سخن می راند (و از قضا بسیار هم موفق است) بیشتر شده و مرا با این گونه مباحث در گیر کرده است. باید اعتراف کنم که خودم را آدم موفقی نمی دانم و فکر می کنم که فرصتهای فراوانی را در زندگی از دست داده ام که اگر خوش شانسی می آوردم و در سنین پایین تر این آشنایی ها برایم به وجود می آمد احتمالاً از آنها تأثیر می گرفتم و حالا آدم موفق تری بودم. نظریه های مطرح شده توسط این دوستان ارتباط مستقیم و محکمی با اراده انسان دارد و برای نشان دادن راه موفقیت به دیگران معمولاً قوه اراده را در آنها تحریک می کنند که صد البته نه تنها کار بدی نیست بلکه خیلی هم خوب است . اگر برای نمره دادن به این دوستان تنها به نتیجه کار نگاه کنیم باید به آنها نمره خوبی داد چرا که عملاً در پیروان و البته خودشان تحولات خوبی دیده می شود اما همه تلاشهای ایشان هیچوقت نتوانست دو پرسش را از ذهن من پاک کند. یکی اینکه وقتی وسیله و هدف یکی است چرا راهنمایان این هدف با هم فاصله دارند و حتی سعی می کنند که چنین فاصله ای را حفظ هم بکنند؟ مثلاً همدیگر را نفی یا تضعیف می کنند یا می کوشند روی کاری که خودشان می کنند اسم خاصی بگذارند که با دیگری اشتباه گرفته نشوند. آیا این رقابت به شمار نمی آید؟ آن هم میان افرادی که تقریباً همه از یک روش و برای رسیدن به یک هدف استفاده می کنند؟ دوم آنکه اساساً آنها برای حل مشکلات جامعه و افرادش دست به تغییر بینش در افراد می زنند و نه همکاری با آنها برای تغییر وضع نامناسب موجود. به عبارتی دیگر آنها به جای حل مسئله ، صورت مسئله را در ذهن مخاطب پاک می کنند که البته حتماً باعث رضایت ایشان می شود. این کار در حقیقت کمک به حفظ شرایط بدی است که افراد در آن به سر می برند و مبارزه اجتماعی را به خصوص در عرصه سیاست بی معنی می کند.
با این اوصاف همه دوستانی که اصطلاحاًخود را روانشناس موفقیت می نامند را در یک مورد نا موفق می دانم ، آن هم این است که تاکنون هیچکدام از ایشان نتوانسته اند مرا برای اجرای برنامه های خودشان قانع کنند! چون تاکنون حاضر نشده ام موفقیت را به قیمت حذف صورت مسئله های زندگیم بپذیرم.

۹ نظر:

  1. تو هیچوقت نمی خوای قبول کنی و با این روش هیچوقت هم موفق نمیشی. تو همه چیزو با منطق می سنجی و نمی تونی باور کنی که پشت همه این منطقها یه چیزی هست که میتونه کارای غیر ممکنی را که منطق قبول نمیکنه انجام بده و اونا رو حتی اگه با دوچشم خودتم ببینی منکرشون میشی.

    پاسخحذف
  2. در ميان بحر اگر بنشسته ام
    طمع در آب سبو هم بسته ام

    پاسخحذف
  3. سلام وقتي وبلاگ من توي پيوندات نيست يعني من دوستت نيستم يا با تو همخواني ندارم .اما من با اين صحبتت در مورد ان ال پي موافقم به قول اشو روانشناسان مي كوشند شرايط موجود را بهترين شرايط جلوه دهند تا تو راضي باشي ودرگيري نداشته باشي .امروزجامعه كمونيستي فردا ليبرال پس فردا ...........در هر صورت بايد راضي باشي خودتو قانع كني كه فكرت را نسبت به مسائل عوض كني نه مسائل را به قول دكتر شريعتي احتياجي به درك مسئوليت روشنفكري نداري چون اوصولا تو اشتباه مي كني .از ديگر سو براي آنها حقيقت مهم نيست ميگن اگه تو اينگونه بيانديشي حقيقت هم همينه .البته اينها هيچكدام روانشناس نيستند وحق هم ندارند خود را روانشناس بدانند .خداميان

    پاسخحذف
  4. عده اي در واقع عقيده پياژه فرانسوي را قبول دارند نا خواسته (هوش يعني توانائي سازش با محيط )اما از نگاه ايدئولوژيكي تو بايد جهان بيني ات وهدفت وروش رسيدن به هدفت را مشخص كني .در اين روش روانشناسان خود پندار هدف وسيله را توجيه مي كند مي گويند وقتي با اين روش به هدف ميرسي چه معني داره به روشهاي ديگه بيانديشي .اما در ذهن منطقي اين مسئله ناپخته است .من هم با اين موضوع حسابي درگيرم وراستش نمي دانم چيكار كنم .صورت مسئله را يا احساسم را نسبت به مسئله ويا روشم را براي حل مسئله تغيير بدهم .

    پاسخحذف
  5. البته اگر فقط تغيير احساس به حل مسئله كمك كند مي توان آنرا پذيرفت ولي روش آنها اين است كه شما بگو خوشبختم بگو موفقم بگو پولدارم و...........همه اينها اتفاق مي افتد

    پاسخحذف
  6. movaffagh bashi dooste man
    webloge khoobi dari
    omidvaram hamishe be rooz bashi
    SOOSAN

    پاسخحذف
  7. یه روزی-یه جایی-یه جوری-یه کسی-یه چیزی.....صبر داشته باش - صبر داشته باش.
    موفقیت حق همه اونایی هست که تلاش میکنند.
    برات مطالب خوبی در این مورد دارم-میفرستم-کلا بحث خوبی را شرو کردی.
    موفق باشی

    پاسخحذف
  8. اگر به آنچه انجام می دهی عشق بورزی،احتمال شکست صفر است."مارک فیشر"

    پاسخحذف
  9. بدون شک تمام افراد موفق، اولین قدمشان در راه موفقیت، خودباوری بوده است. روش مطمئن برای موفقیت این است که شک و تردید را به‌طور کامل از زندگی‌مان دور کنیم. این بدان معنا نیست که کارهای احمقانه‌ را شروع کنیم یا لقب‌های کودکانه بگیریم، بلکه باید به خود ایمان بیاوریم و آگاهی درون کسب کنیم و بدانیم که برای برنده شدن و تحقق رویاهایمان باید به خود ایمان آوریم و تنها مانع حقیقی بر سر راه موفق شدن را شک و تردید بدانیم که این شک و تردید از درون افکار خود ما نشأت می‌گیرد

    پاسخحذف